De adventstijd

Verwachtingsvol uitkijken naar de geboorte van het licht 

Het is geen geheim: op Iona houden we ervan het leven te vieren. Samen met onze bewoners bewegen we ons doorheen de dagen en jaren op het ritme van de seizoenen. De christelijke jaarfeesten zijn ankerpunten én hoogtepunten in ons jaar. Waar die feesten voor staan en hoe we ze op Iona samen vormgeven? Je leest het voortaan in deze gloednieuwe rubriek. In dit nummer buigen we ons over de adventstijd. Een bijzondere tijd van verstilling, bezinning en hoopvolle verwachting.

Martine De Bie: “Advent is eigenlijk het begin van het christelijk jaar. Het is een donkere tijd die een nieuw beginpunt aankondigt. Het is een tijd die van ons vraagt om al het overtollige los te laten, onze nesten op te ruimen en de verstilling in te gaan. De seizoenstafel maken we in deze tijd dan ook heel sober. Bij de start van de adventsperiode kiezen we voor één blauw doek, met daarop één of enkele sterren en ook enkele stenen, die het mineralenrijk vertegenwoordigen. Vervolgens bouwen we de tafel langzaam verder op met elementen uit de andere natuurrijken. Die rust, in combinatie met het langzaam en verwachtingsvol opbouwen naar kerstmis toe, dat is voor mij de essentie van advent.”

Met het donker kunnen zijn

Martine: “Dat er vanaf november al overal kerstlichtjes hangen, past eigenlijk niet. Het is nog een donkere tijd. En ook dat is belangrijk: het donker kunnen verdragen en naar die stille leegte durven gaan. Tijdens advent ervaren we hoe één enkel kaarsje al licht kan brengen in de duisternis. De terugkeer van het licht gaat gradueel. In onze leefgroepen wordt een adventskrans gemaakt, waarop iedere zondag één extra kaars wordt aangestoken, tot ze alle vier branden. Bij elke kaars hoort een figuurtje, dat voor een van de vier rijken staat. 

De start van de adventstijd is een magisch gebeuren. We vieren die dag in de grote zaal, die voor de gelegenheid volledig donker is. In het midden staat één enkele kaars, met daaromheen een grote, groene spiraal van dennentakken. Die spiraal lopen we met z’n allen, één voor één, tot in het middelpunt. Wie de spiraal loopt, draagt een appeltje met daarop een gouden ster en een kaarsje. In het centrum van de spiraal, dat symbool staat voor het middelpunt in jezelf, wordt het kaarsje aangestoken aan de grote kaars. Een mooi symbool voor het licht in het binnenste van jezelf zoeken en het vervolgens ook aansteken én weer uitdragen. Tijdens het opnieuw lopen van de spiraal naar buiten toe, wordt het kaarsje ergens onderweg neergezet. Ondertussen wordt live gezongen en gemusiceerd. Het is telkens een heel mooie, serene en indrukwekkende viering.”

Ode aan de schepping

“De opbouw van de adventsperiode volgt de verhaallijn van het paradijs- en scheppingsverhaal. Eerst was er het mineralenrijk, met de stenen, dan kwamen achtereenvolgens de planten, de dieren en de mensheid.” 

    Het eerste licht van Advent is het licht van stenen
Stenen die leven in kristallen, schelpen en botten.

    Het tweede licht van Advent is het licht van planten.
Wortels, stengel, blad, bloem en vrucht waardoor wij leven en groeien.

    Het derde licht van Advent is het licht van de dieren.
Dieren van de boerderij, veld, bos, lucht en zee.

    Allen wachten zij op de grote geboorte.

    Het vierde licht van Advent is het licht van de mensheid.
Het licht van liefde, het licht van gedachte, om te geven en te begrijpen. 

Rudolf Steiner

Verstillen, naar binnen gaan en het licht uitdragen

“Normaalgezien vieren we dit feest met alle groepen samen. Dit jaar zal het per groep zijn en wordt het feest over twee dagen gespreid: één voor de kinderen, één voor de volwassenen. We vertellen ook altijd een adventsverhaal. Dat is ieder jaar anders, maar het gaat altijd over verstillen, naar binnen gaan en het licht uitdragen. Naast de verteller staat een lichtkast met daarin een prachtig beeld van Maria, in het blauw gehuld, met één ster. Want ook dat is de essentie van advent: Maria die vanuit het sterrenrijk haar weg naar de aarde aflegt, samen met het kind, dat op Kerstmis geboren zal worden.”

Over zonne, over sterre

“Wanneer iedereen de spiraal gelopen heeft, zingen we samen het adventslied ‘Over zonne, over sterre’ en vervolgens gaan de bewoners terug naar hun leefgroep. Tijdens de rest van de avond wordt bewust geen elektrisch licht meer aangestoken om de serene, donkere sfeer aan te houden. De ruimtes worden met kaarsen en theelichtjes verlicht. Traditioneel is er nog een sobere kaas- en broodmaaltijd en wordt in iedere groep het adventslied nog een keer gezongen. En dan is het aftellen van kaars naar kaars, tot de volledige adventskrans verlicht is. We werken daarbij zoveel mogelijk met kaarsen die in de Link door onze bewoners zelf gemaakt worden, met begeleiding van Angelika. Met de mensen in Staffa hebben we dit jaar ook een mooie adventskalender gemaakt, met sterren aan een touw. Met een wasspeld reist Maria van ster naar ster. Onze stoere Christiaan, die meestal graag smeedt en hakt en het grote werk doet, stond erop dat hij dit jaar onze Maria wilde maken. Klein en fijn, in prikvilt. Heel mooi is ze geworden.”  

Wist je dat? 

‘Het Huis’ op ons domein werd onlangs herdoopt tot ‘Fionport’. De naam werd ontleend aan de eerste kleine haven waar je arriveert wanneer je voet zet op het Schotse eiland Iona. Ook ons eigen ‘Fionport’ wil een veilige haven zijn voor onze bewoners. Het is het eerste gebouw dat je ziet wanneer je aankomt bij ons op Iona. Fionport werd ingericht tot een gezellige plek om, met begeleiding van Martine De Bie, te knutselen, in de warmte te zijn en samen rond de jaarfeesten te werken. 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven