De adventstijd is een periode die we in onze zorggemeenschap koesteren. Een bijzondere tijd van verstilling, bezinning en hoopvolle verwachting. Een tijd waarin we samen toeleven naar de terugkeer van het licht. De start van de adventstijd is ieder jaar weer een magisch gebeuren op Iona. Dat was dit jaar niet anders, ook al liep alles ook hier door de omstandigheden wat anders dan we het gewend zijn…
Martine De Bie: “De start van de adventstijd is een magisch gebeuren. We vieren die dag traditioneel in de grote zaal, die voor de gelegenheid volledig donker is. In het midden staat één enkele kaars, met daar- omheen een grote, groene spiraal van dennentakken. Die spiraal lopen we met z’n allen, één voor één, tot in het middelpunt. Wie de spiraal loopt, draagt een appeltje met daarop een gouden ster en een kaarsje. In het centrum van de spiraal, dat symbool staat voor het middelpunt in jezelf, wordt het kaarsje aangestoken aan de grote kaars. Een mooi symbool voor het licht in het binnenste van jezelf zoeken en het vervolgens ook aansteken én weer uitdragen. Tijdens het opnieuw lopen van de spiraal naar buiten toe, wordt het kaarsje ergens onderweg neergezet. Ondertussen wordt live gezongen en gemusiceerd. Het is telkens een heel mooie, serene en indrukwekkende viering.”
Zes groepjes en een zaal vol zacht licht
Peggy Vanderbauwhede: “Normaalgezien vieren we dit feest met alle groepen samen. Dit jaar werd de organisatie van het adventsgebeuren om de welbekende reden een hele uitdaging. Uiteindelijk hebben we het toch kunnen laten doorgaan, dankzij de nodige flexibiliteit en een goed draaiboek. We hebben we ervoor gekozen om het lopen van de spiraal in zes kleine groepjes te laten plaatsvinden, gespreid over twee dagen. De ene dag was het de beurt aan de kinderen, de andere dag aan de volwassenen. Tussen twee groepen namen we telkens voldoende tijd om de ruimte goed te verluchten. Naar goede gewoonte was er live muziek en vertelden we een adventsverhaal. Dit jaar ging dat over een koning die zijn drie zonen een opdracht gaf. Ze moesten een zaal volledig vullen in één dag. De eerste zoon gebruikte zijn kracht en probeerde het met balen hooi, maar haalde het niet. De tweede zoon zette zijn snelheid in en begon ballonnen op te blazen. Ook hij kwam tijd tekort. De derde zoon stak kaarsjes aan en volbracht succesvol zijn taak: de hele zaal was gevuld met licht.”
Live muziek en rozen
Peggy Vanderbauwhede: “Bij de kinderen hadden we door omstandigheden weinig muzikanten, dus daar hebben we de muzikale begeleiding heel minimalistisch moeten houden. Bij de volwassenen kwam Sabrina, die vroeger nog op Iona heeft gewoond, mee musiceren. Een fijn extraatje! Na afloop van het lopen van de spiraal kreeg iedereen een roos. Die rozen werden in alle leefgroepen en werkgebieden uitgedeeld, en aan alle aanwezige medewerkers. Al bij al was het dit jaar een hele puzzel om alles te organiseren met respect voor de regels, maar het is ons gelukt. We misten het natuurlijk om met z’n allen samen het ritueel te beleven, maar de magie van de terugkeer van het licht, die hebben we wel gevoeld.”