In deze ongewone tijden is het hartverwarmend elkaar nu en dan te verrassen met een kleine attentie. En welke traditie leent zich daarvoor beter dan het wichtelen? Tijdens de adventstijd liepen ook dit jaar weer mysterieuze wichtelmannetjes op Iona rond. Een fijne traditie onder de collega’s.
Het wichtelmannetje is een kabouterachtig mannetje met een muts en een lange grijze baard. Hij staat voor naastenliefde, behulpzaamheid en gezelligheid. Je ziet of hoort hem nauwelijks, maar warmte en licht in harten toveren, dat kan hij als de beste!
Wichtelen is een traditie die vanuit Scandinavië is ontstaan en van daaruit naar onze contreien is overgewaaid. Concreet maak je met een groep mensen (een klas, gezin, vriendengroep, leefgroep, groep collega’s…) een zakje met daarin de namen van iedereen die mee wichtelt. Het wichtelmannetje trekt vervolgens voor ieder lid van de groep één lootje. Voor degene wiens naam je ontvangt, word jij het wichtelmannetje: van Sint-Maarten tot Kerstmis mag je hem of haar geregeld verrassen met een klein cadeautje of lief gebaar. Denk aan een kaartje, een bijzondere spreuk, een mooi kaarsje, een theezakje, een stuk fruit of wat zelfgemaakt gebak, een beschilderde steen, een handvol zaden of een gedicht. Of misschien doe je wel graag eens stiekem spontaan een afwasje in iemands plaats? De ander weet niet dat jij zijn of haar wichtel bent, wat het hele gebeuren extra bijzonder maakt.
Lichtpuntjes tijdens de donkerste dagenGedurende de adventsperiode zijn de medewerkers op Iona die graag aan deze traditie deelnemen, elkaars wichtelmannetjes. Omdat we in de donkere dagen zo kunnen genieten van wat lichtpuntjes, is het fijn om in kleine gebaren te merken dat iemand aan je denkt.
Jolien Sebreghts: “Dit jaar hebben zo’n 30 collega’s aan het wichtelen deelgenomen. Door corona liep het allemaal wat anders dan we gewend zijn, maar ik denk wel dat het een fijne periode was. Ik heb in ieder geval veel leuke cadeautjes zien staan, verspreid over het domein. Van zelfgemaakte confituur en kaarsjes of snoepjes, tot een grote zelfgebakken speculaas. Verschillende collega’s ontvingen ook mooie teksten. Er zaten echt hartverwarmende dingen tussen, die extra deugd deden in een moeilijke periode.”