De praatstok belandde deze keer in de virtuele handen van Maarten, Kristel en Veronique.
Petra interviewde hen via Hangout. Een gesprek over wederkerigheid, samenhorigheid, zotte dromen en het belang van propere ruimtes.
Sinds wanneer werk je bij Iona en was dit een bewuste keuze?
Maarten: “Ik werk sinds 4 oktober 2004 bij Iona. Ik had na mijn studies een reis naar India achter de rug. Ik had daar een vrijwilligersproject. Vervolgens ben ik interimwerk beginnen doen. Ik wilde graag een job in de sociale sector. Ik ben naar de Middelbare Steinerschool in Lier geweest en heb als zeventienjarige stage gelopen op Iona. Ik wist dus wel een beetje waar Iona voor stond en had interesse om hier op een dag te komen werken. Op een gegeven moment heb ik gebeld en er was toevallig een vacature. Francis ging halftijds werken en Edwin vroeg of ik voor de klas wilde staan. Na een kennismaking en een inloop- en proefdag was ik vertrokken. Ik heb bewust gekozen voor Iona omdat ik hier dankzij het antroposofische kader niet alleen kan groeien in mijn job, maar ook als mens. Ik hou van de wederkerigheid en van het in een microsamenleving kunnen en mogen bijdragen.”
Kristel: “Ik ben gaan spieken op mijn loonbrief. Ik werk sinds 1994 bij Iona. Dat is precies toch gigantisch lang als je dat zo zegt. (lacht) Ik had op kot gezeten en wilde niet terug thuis gaan wonen. Het idee van inwonen op mijn job sprak mij aan. Indertijd was dat de gang van zaken op Iona en zo ben in dit werk en in de antroposofie gerold. Ik was nog maar pas afgestudeerd toen ik hier startte. Het was ook een heel andere tijd dan nu. In het begin stonden we met twee in de leefgroep en op maandag en dinsdag alleen. Overdag gingen de bewoners naar de dagbesteding en op woensdag stonden we als collega’s samen in de groep. Eén weekend op twee waren de bewoners op Iona, het andere weekend gingen ze naar huis. Dat was niet lang vol te houden. Er was toen veel personeelsverloop.”
Veronique: “Ik werk nu zo’n vijf jaar bij Iona. Een bewuste keuze. Ik werk al tien jaar in de poetssector en toen ik deze vacature zag, wist ik dat dit een deel was van wat ik wilde doen. Als ik over het domein van Iona loop, heb ik nog altijd het gevoel dat het fijn is om hier te zijn, dat ik er kan en mag zijn. Er hangt een leuke sfeer. En hygiëne vind ik heel belangrijk.”
Wat vind je het leukste aan je job?
Maarten: “Je wordt hier uitgedaagd om jezelf altijd opnieuw uit te vinden. En ik hou van de uitdaging om de jongeren in hun kracht en waardigheid te zetten en hen in zelfwaarde te laten groeien. Ik vind het zo fijn aan Iona dat we projecten kunnen doen. Door de projectwerking heb ik een doel voor ogen, en de weg ernaartoe zit vol kleine andere doelen. Dat boeit mij enorm. Eensgezindheid bereiken met de jongeren, hen aanspreken op hun intrinsieke motivatie, vooruitkijken, … het zijn zaken die wilskracht en discipline vragen. Pas als je terugblikt, zie je welke weg je hebt afgelegd.
Ook de ecologie en de antroposofie spreken me heel erg aan: alles is aanwezig bij Iona. Ik vind het leuk te kunnen bijdragen met datgene wat aanwezig is. En het uit te dragen naar buiten.”
Kristel: “Ik vind het domein hier zo fantastisch, de verbondenheid met de natuur. En daarnaast ook het contact met de gasten, de warme relatie. Dat ik hier zo lang heb gewoond, schept natuurlijk ook een band. Iona is lang mijn thuis geweest. Dat gevoel blijft. Er zijn volwassenen die ik als kind in de groep heb gehad. Ik werk nu halftijds en ben maar een paar dagen per week aanwezig, maar het gevoel graag gezien te worden, is er. Je kunt veel vergaderen over wat er slecht is, maar er zijn zoveel goede dingen. Er is een mooie kern. Dat heeft ook invloed gehad op hoe ik mijn kinderen heb opgevoed.”
Veronique: “Ik vind het heel belangrijk dat het proper is voor de mensen en dat ze voelen dat er voor hen wordt gezorgd. Niet alleen naar de bewoners en naar de collega’s toe vind ik dat belangrijk, maar ook naar de ouders toe. Dat het hygiënisch is, vind ik zelf ook belangrijk en dat is alleen nog maar sterker geworden nu ik zelf kinderen heb.”
Welke andere job zou je graag willen doen binnen Iona?
Maarten: “Ik zou eindeloos veel dingen willen uitwerken met de bewoners, samen met de gemeenschap. Ik vind de eensgezinde momenten fijn. Het samen dingen doen, zoals samen bladeren vegen of de hut bouwen. Ik heb nog altijd grote dromen, zoals het aanleggen van een ecologische zwemvijver. Dat is de mortel van de samenhorigheid: mensen warm maken, projecten aangaan en uitwerken.”
Kristel: “Ik ben in mijn vrije tijd met keramiek bezig. Ik draai zelf potten. Een job in het atelier bij de volwassenen zou misschien ook wel iets voor mij kunnen zijn. Die werking op zich spreekt mij aan. Ze sluit aan bij wat ik graag doe. Het gaat mij om de verbinding met de gasten.”
Veronique: “Ik weet het niet zo goed. Ik twijfel soms nog aan mezelf. Ik weet wat ik kan en wat ik niet kan. Ik wil niet teveel met het hoofd werken. Ik werk graag met mijn handen. Misschien zou ik het wel leuk vinden om te helpen in de keuken of in de tuin. Als het maar geen job achter een bureau is of met veel papierwerk. Dat is niets voor mij.”
Wat is jouw favoriete jaarfeest bij Iona?
Maarten: “Het oogstfeest en Sint-Jan springen eruit voor mij. En Sint-Jan ook wel. Het is een overgangsrite voor jongeren. Een moment om angsten te overwinnen en je kunde te testen om die stap te zetten.”
Veronique: “Ik heb niet echt een idee. Ik heb nog niet zoveel jaarfeesten bijgewoond, dus kan er moeilijk over oordelen.”
Kristel: “Ik kan ook niet kiezen. Nu vind ik advent heel mooi, omdat we net de adventstijd hebben beleefd. Maar stel me de vraag op een ander moment in het jaar en ik geef waarschijnlijk een ander antwoord omdat ik dan ook zelf andere noden heb. Ieder feest is zo eigen aan het seizoen waarin het plaatsvindt. We maken mee de beweging naar binnen wanneer de natuur in rust gaat, en gaan mee mee de beweging naar buiten wanneer alles weer ontluikt. Elk jaarfeest is belangrijk.
Als ouder heb ik met mijn kinderen de jaarfeesten in het kleuterhuis meegemaakt. Dat vond ik zo waardevol. Ik mis het ook wel, want je neemt je pubers niet meer mee naar de jaarfeesten bij Iona.”
Deze vragen willen de vorige Praatstokcollega’s jullie stellen:
Inne: “Maarten, als je zot mag doen en mag dromen: welk project wil je graag nog verwezenlijken?”
Maarten: “Ik heb nog veel dromen. De zwemvijver noemde ik al eerder en ik droom ook van een mobiele sauna. Ik zou ook graag de coördinatie opnemen om projecten af te werken. En een buitenlandse reis maken lijkt me ook heel fijn. Geld verzamelen voor een skivakantie bijvoorbeeld, zodat de gasten eens uit de gekende context zijn. De buitenlandse reis die we eens gemaakt hebben, was heel krachtig en bijzonder. Ik merkte ook de impact ervan op de kinderen die toen mee waren. Ze spreken er nog altijd over. En ik zou Iona ook graag van haar eiland halen door meer kruisbestuivingen te bewerkstelligen. Hoe mooi zou het bijvoorbeeld zijn om, net zoals de Regenboogschool nu hier is, de landbouwrichting van de Steinerschool hier naar het domein zou komen. Zulke pistes bieden mogelijkheden.”
Nele: “Kristel, wat is jouw insteek binnen Iona, vroeger en nu?
Kristel: “Ik denk gewoon mijn positieve kijk op de zaak. De dingen vanuit positiviteit benaderen en altijd het goede in een situatie of persoon zien. Wat zijn de lessen? Wat kan ik veranderen? Wat moet ik doen om mij beter te voelen in die situatie? Het is de houding die mij bij Iona zo ver gebracht heeft: de goede en positieve dingen voeding geven en de negatieve op dieet zetten. Ik zie het negatieve ook wel, maar probeer het luchtig op te nemen en het niet te zwaar te maken. Humor helpt daarbij. En ik doe mijn best om situaties niet mee naar huis te nemen.”
Daiana: “Veronique, wat is jouw favoriete plekje op Iona?”
Veronique: “Ergens vooraan op het domein, waar je de weides veel natuur kunt zien.”
Vraag van de dag
We schotelen Maarten, Kristel en Veronique ieder een andere vraag voor
Maarten, als jij een glazen bol had, wat zou je daar graag in willen zien?
“Ik zou graag enorme verbinding en samenhorigheid zien op Iona, zowel op het vlak van visie als in alle gelederen van de gemeenschap. En dat er bij iedereen een verbinding is met het antroposofische. Niet star. Maar wel: samen die visie dragen, zodat elke dag een teambuilding is.”
Kristel, van welke kleine dingen word jij gelukkig?
“Een vriendelijk woord of gebaar. Een bijtje op een bloem zien, of een vogeltje. We hebben net eten gemaakt voor de vogels en dat aan een tak gehangen. Ik mis de knuffels wel. Dus dan kijk ik wel naar de vogeltjes.”
Veronique, wat kun je uren doen zonder je te vervelen?
“Mijn job? Totaal geen idee.”
Het is tijd om de praatstok door te geven. WIe duidelijk jullie aan? En welke vragen stellen jullie graag aan jullie collega’s?
Maarten: “Ik hoor graag van Roos: als je één beslissing zou kunnen nemen voor Iona en je zou vetorecht hebben. Welke zou dat zijn?”
Kristel: “Ik wil graag een vraag stellen aan Inne Renders. Als je drie wensen mocht doen voor De Link, wat zou je De Link dan toewensen?
Veronique: “Ik vraag graag aan Fien: wat inspireert jou bij Iona?”