De praatstok belandde deze keer in de handen van Erika Van Thienen, Karen Verbist en Jan Jacobs. Petra ging met hen rond de tafel zitten voor een gesprek over de kracht van een bankje, thuiskomen in je leefgroep en de waarde van dialoog.
Sinds wanneer werk je bij Iona en was dit een bewuste keuze?
Erika: “Ik ben in 2019 bij Iona beginnen werken na mijn eindejaarsstage. Dat was een bewuste keuze. Ik had nog geen ervaring met mensen met een beperking. Ik ben hier via Sanne terecht gekomen, mijn buurvrouw. Zij werkt bij de volwassenen.”
Karen: “Ik ben hier gestart op 3 januari 1995. Het was toen geen bewuste keuze. Ik kende Iona van naam via de toenmalige directeur, Paul Elst. Wij hebben beide een link met het Baskenland. Ik wist van een vriend dat ze bij Iona collega’s zochten. Indertijd moest je hier drie dagen op proef werken. Ik kwam bij Edwin en Angelika in de leefgroep terecht en mocht blijven. Al ben ik hier niet bewust begonnen, ik blijf hier wel bewust.”
Jan: “Sinds januari 2013 werk ik bij Iona. Het was aanvankelijk niet de bedoeling dat ik lang zou blijven, maar na kennis te maken met de bewoners en de medewerkers, verloor ik mijn hart aan deze gemeenschap. Tijdens mijn opleiding als student, ben ik verschillende keren naar Christophorus geweest en dat maakte een zeer fijne indruk op mij. In die periode wist ik nog niet dat Christophorus een antroposofische gemeenschap is. Pas toen ik bij Iona werkte, begreep ik dat Iona en Christophorus deel uitmaken van Michaelis, net zoals Talander, Widar en De Speelhoeve.”
Wat vind je het leukste aan je job?
Erika: “Er zijn zoveel leuke dingen. Naar Iona toekomen geeft al rust. Ik woon in een doodlopende straat met bomen en heb niet het gevoel dat ik kom werken. Ik kom in rust aan dankzij de omgeving. Ik voel me goed als ik hier aankom. De doelgroep ligt mij ook. In een andere leefgroep waar ik stond had ik dat minder. Daar moest ik even diep ademhalen voor ik aan mijn shift begon. Het vroeg een andere energie. Nu, in deze leefgroep, kom ik terug thuis.”
Karen: “Ik houd ervan kinderen die hier toekomen te zien opgroeien tot adolescenten. Het is fijn vanuit mijn dienst, langs de zijlijn, een klein stukje te kunnen bijdragen aan hoe ze groot worden. Sommige gasten worden bij Iona opgenomen met de grootste moeilijkheden. Zien hoe ze hier hier na verloop van tijd verbinden, zachter worden en thuiskomen: dat is zo mooi om mee te mogen maken. Als de jongeren 18 jaar worden, breng ik veel voor hen in orde. Dan zie ik hen meer individueel. Die individuele contacten zijn zo fijn. Dat kan om eenvoudige dingen gaan, zoals samen met de auto ergens naartoe rijden om bepaalde documenten in orde te brengen. En wanneer we onze jaarfeesten vieren en ik iedereen zo samen rond het kampvuur zie zitten… dat blijf ik ook heel schoon vinden.”
Jan: “Ik geniet het meest van de jaarfeesten. En ook van het toewerken naar een bepaald project en daarbij dan voelbaar het resultaat zien en ervaren. Ik houd van de actieve momenten in de job, zoals onlangs het mee begeleiden van onze jobdag. Het liefst doe ik de activiteiten waarbij ik ondersteunend kan werken voor de medewerkers. Ik vind het mijn opdracht om een context te creëren waarin medewerkers werkvreugde kunnen ervaren, om op die manier kwaliteitsvolle zorg te kunnen bieden aan onze bewoners.”
Welke andere job zou je graag willen doen binnen Iona?
Erika: “Ik ben blij met mijn job. Als ik zou kunnen kiezen, dan zou ik ook wel eens bij de dagbesteding van de volwassenen willen werken, om de mannen ook eens op een andere manier te zien. Ze vertellen in de leefgroep wel wat ze hebben gedaan, maar ik zou het wel eens samen met hen willen meedoen. De projecten in de dagbesteding spreken mij aan. Maar ik ben nu content en ik denk niet aan verandering.”
Karen: “Studiotraining voor onze adolescenten, een project dat nu opnieuw in de kinderschoenen staat, lijkt mij heel zinvol om te doen. Het is een mooie opstap om gasten die de mogelijkheid hebben om te leven ‘los van Iona’, hun weg te helpen vinden naar de maatschappij.”
Jan: “Bij mij verandert dat dikwijls. Als ik een andere job zou moeten doen, dan zou ik het fijn vinden om met de jongeren te werken. Dat was mijn eerste job. Ik zou het niet graag opgesplitst zien tussen groep en dagbesteding. Die thuissituatie creëren vind ik zo mooi.”
Wat is jouw favoriete jaarfeest of plekje bij Iona?
Erika: “Aan de bakkerij staat een bankje aan de boom bij de paardenwei. In het weekend gaan we daarheen, gewoon om te zitten en wat te praten. Je hebt er zicht op de weides, de paarden en de bomen. We bieden er geen activiteit aan, maar genieten van de rust en de gezelligheid die de plek uitstraalt. Hopelijk verzetten ze dat bankje nooit.” 😉
Karen: “Ja, dat bankje trekt echt aan. Daar zie je vaak iemand zitten. Ik kan niet kiezen tussen een favoriet jaarfeest en een favoriete plek. Ik heb hier elf jaar gewoond en nog altijd kan ik denken, als ik op de Nieuwe Bevelsesteenweg rijd: ‘Amai, da’s schoon daar’. Heel Iona is voor mij mijn favoriete plek.”
Jan: “Een van de functies van de jaarfeesten is om het ritme in een jaar voelbaar te maken. Afhankelijk van het moment waarop je mij deze vraag stelt, zal ik een ander jaarfeest als favoriet kiezen. Vaak zal het het feest zijn dat het dichtstbij is. In de herfstperiode is dat het Michaëlsfeest, het oogstfeest en Sint-Maarten, in de winter advent en Kerstmis. Kerstliedjes zijn ook alleen maar mooi in de kerstperiode, vakantieliedjes in de vakantieperiode. En eigenlijk is dat hetzelfde voor mijn favoriete plek op Iona. Afhankelijk van het moment waarop je mij dat vraagt, kan het een andere plek zijn.”
Vraag van de vorige Praatstokcollega’s voor jullie:
Nicky: “Erika, welke tips zou je een stagiair meegeven wanneer die aan de slag gaat bij Iona?”
Erika: “Durf je fouten toe te geven, je leert daarvan. Als je geen fouten durft te maken, kan het gebeuren dat je niet durft reageren of handelen. Durf ook vragen te stellen. Het is oké dat er fouten gemaakt worden. Zonder fouten kunnen we niet groeien.”
Kathleen: “Karen, Als je iedereen op Iona een dans mag aanleren, welke zou dat dan zijn en waarom?”
Karen: “De Jerusalema Challenge. Tijdens de hele coronaperiode zag je op sociale media vaak filmpjes passeren van verpleegkundigen die op de parking van het ziekenhuis een dans deden op dit liedje. Ik dacht toen: ‘Dit kunnen wij ook op Iona, op de wei!’ Iedereen kan hierop dansen, op zijn heel eigen manier.”
Angelika: “Jan, als de vaccinaties verplicht worden voor de medewerkers in de zorg, hoe ga jij daarmee omgaan en wat gebeurt er dan met Iona?”
Jan: “Ik wil Angelika bedanken voor deze vraag, want het geeft me de kans om iedereen nogmaals te bedanken voor de vele extra inspanningen van alle medewerkers tijdens de coronaperiode. Om concreet te antwoorden op de vraag: ik heb het niet voor verplichten. Als mensen niet overtuigd zijn, of gemotiveerd zijn om iets te doen, dan is een verplichting een uiting van macht. Jammer.
Als men toch nog zou kiezen om het wettelijk verplicht te maken, dan vrees ik dat ik daar weinig invloed op heb als directeur. De overheid zal ons dan ook zeggen wat de mogelijkheden zijn, of welke regels we moeten volgen. In elk geval ben ik voorstander van dialoog, dus laat ons in het geval van een verplichting met elkaar in gesprek gaan en kijken hoe wij hier als zorggemeenschap mee omgaan.”
De vraag van de dag
Erika, wat zou je het meest missen als je doof was?
Erika: “Muziek, omdat veel liedjes mijn gevoel (vreugde, verdriet, …) van het moment kunnen omschrijven, veel beter dan ikzelf het zou kunnen verwoorden. Als ik mij vrolijk voel, luister ik graag naar vrolijke muziek, bijvoorbeeld in de auto. Als ik mij slecht voel, helpt muziek om mij begrepen te voelen. Je kan je inleven in muziek en je erin verliezen.”
Karen, als je elke keer hetzelfde boek zou moeten lezen, welk boek zou je dan kiezen?
Karen: “Dan zou ik ‘Walvismuziek’ van Wally Lamb kiezen. Ik heb het vorig jaar gelezen in het begin van de coronapandemie, toen ikzelf ziek was. Een angstige periode. Dat boek heeft mij doorheen die periode gehaald.”
Jan, wat zijn jouw interesses buiten werk?
Jan: “Dat is een makkelijke vraag: muziek spelen op feestjes met mijn coverband Frituur Paula.”
Wie kiezen jullie voor de volgende praatstok? Welke vraag zou je aan deze collega willen stellen?
Erika: “Jinse, als er een nieuwbouw komt, wat zou je graag gerealiseerd zien?”
Karen: “Annick, wat maakt dat jij al zo lang bij ons op Iona bent? Wat houdt jou hier?”
Jan: “Petra, welke dag in je loopbaan bij Iona zou je graag nog eens herbeleven?”