De praatstok belandde deze keer in de virtuele handen van Ine De Neef, Kathleen Obbels en Roos Krosenbrink. Petra interviewde hen via Hangout. Een gesprek over samenhorigheid, betrokken worden in de flow en het vergeten van kleine zorgen.
Sinds wanneer werk je bij Iona en was dit een bewuste keuze?
Ine: “Ik werk op Iona sinds juni 2018. Voordien had ik hier al ongeveer één jaar stage gedaan. Eline was zwanger en ik kreeg de vraag om haar te vervangen. Ik zocht een stageplaats en wilde met kinderen en jongeren werken. Zo ben ik bij Iona terecht gekomen.”
Roos: “Ik werk bij Iona sinds 2015, maar weet het niet meer zeker. Eerder had ik al twee jaar stage gedaan en aansluitend ben ik in een vervangingscontract gestapt. Ik heb mijn hart verloren aan de gasten, de energie, de sfeer op Iona. Mijn ouders werkten hier en woonden in. Ik ken Iona dus van kindsbeen af. Velen noemen mij nog altijd Roosje, omdat ik hier als kleintje al rondliep en ze zich mij zo nog herinneren.”
Kathleen: “Ik werk hier sinds april 2012. Voordien heb ik allerlei bureaujobs gedaan, maar daarin vond ik geen voldoening. Tijdens het googelen naar interessante vacatures, zag ik een oproepje van Iona. Men zocht een bakker. Dat was niet mijn ding. Toen ik wat meer opzoekwerk deed rond Iona, viel het me op wat een mooie plek dit is. Ik heb dus toch spontaan gesolliciteerd en ik kon hier beginnen.”
Wat vind je het leukste aan je job?
Ine: “Ik vind heel veel leuk aan mijn job. Het allerleukste is het sociaal contact met de gasten en de collega’s. De warmte en de verbondenheid die hier is. Als ik hier het terrein kom opgereden, geniet ik van de rust. Die rust breng je over op je gasten. Hier sta je stil bij de kleine dingen en hecht je daar belang aan. Tijdens het hooien, bijvoorbeeld, verlies je je kleine zorgen. In het begin vond ik het onwennig, het elkaar leren kennen. Ik ben hier opengebloeid.”
Roos: “Het is heel leuk bij Iona. Hier werken biedt extreem veel mogelijkheden. Er zijn altijd nieuwe uitdagingen. De sfeer en de samenhorigheid geven mij kracht om enthousiast naar het werk te komen. Je kunt hier zijn wie je bent. Het zijn allemaal leuke mensen en dat is fijn. Iona is een tweede familie voor mij. En jongeren mogen begeleiden op de springplank van hun leven is geweldig.”
Kathleen: “Voor mij is het leuk om administratief werk te kunnen doen op een plek die leeft. Dat is een grote motivatie voor mij. Alles is constant in evolutie. Dat zorgt voor een flow, voor beweging. Op mijn vorige job zat ik tussen vier muren. Dat zou ik niet meer kunnen. Bij mijn vorige jobs nam je de telefoon als je iemand nodig had. Nu denk ik: ik bel niet, ik ga naar beneden en ga naar die groep. Deze plaats leeft echt. Je krijgt meer te zien dan louter het administratieve. Je wordt betrokken in de flow.”
Welke andere job zou je graag willen doen binnen Iona?
Ine: “Ik zou heel graag op termijn in het atelier meewerken. Ik heb er te weinig weet van, maar ik vind dat een geweldige plek. Of meewerken met de tuinmannen, dat lijkt me ook wel wat. Afgelopen dinsdag ben ik mee gaan hooien, ook al ben ik allergisch. Ik kan bij Iona nog zoveel leren van bijvoorbeeld de tuinmannen. Zo vertelde Kurt mij dat er stro rond de aardbeien ligt, zodat ze zacht kunnen vallen. Over de natuur kan ik nog veel leren, ook over nestjes en vogelkastjes bijvoorbeeld
Roos: “Ik zou graag werken in de bakkerij. Daar heb ik ooit voor gesolliciteerd. Ik ben niet zo’n baktalent, maar ik vind dat zo leuk, die gasten bezig zien. Rick heeft een mooie, krachtige werking gelanceerd. Een theehuisje openhouden lijkt mij ook zo leuk.
En we hebben eens een kijkdag gehad bij de Schakel, om kaarsen te maken. Die rust in afwisseling met het bezig blijven ー die cadans… Die werking mee ondersteunen lijkt me machtig om te doen. Dagbesteding is belangrijk voor mij.”
Kathleen: “Het atelier, de bakkerij, De Schakel: ik zou dat allemaal wel willen doen. Zo in contact kunnen komen met mijn eigen gevoelswereld, dat is puur voor mijn eigen ontwikkeling heel goed. Activiteiten om even uit mijn hoofd te komen en meer in gevoel te komen.”
Wat is jouw favoriete jaarfeest bij Iona?
Ine: “De adventstijd met het wichtelen vond ik wel leuk. Iets doen of betekenen voor iemand; ik steek daar al mijn energie en liefde in. Ik geef liever dan krijgen. Met iets kleins betekenis geven, dat vind ik heel leuk.”
Roos: “Mijn favoriete jaarfeest is het oogstfeest. Dat gaat heel ver terug, tot in mijn jeugd. Mijn vader was hier boer, dus wij maakten als kinderen als het oogstfeest mee. Het werken met de gasten, het samen bezig zijn met hooien, appelsap drinken, de knappe moestuin van de tuinmannen… Het is heel fijn om een dankfeest te doen. Het verhaal door de vertellers is een mooie afsluiter. Na het oogstfeest zijn we klaar voor de herfst en de winter.”
Kathleen: “Ik vind het moeilijk om er een feest uit te kiezen, omdat ik nog niet alle feesten heb meegemaakt. Ik wil me meer engageren, maar het valt niet altijd gemakkelijk te combineren met de met deadlines van onze administratieve dienst. Ik ervaar toch nog wat een kloof. Naar de toekomst toe, na corona, wil ik graag meer betrokken zijn en een weg vinden om meer te kunnen aansluiten.”
Deze vragen willen de vorige Praatstokcollega’s jullie stellen:
Inne Renders: “Ine, als je eender welk project op iona zou mogen uitwerken of verwezenlijken: welk zou dat zijn?
Ine: “Een zwemvijver op Iona. Dat past binnen de antroposofie. Een zwemvijver is natuurlijk en zo anders dan een zwembad. Tijdens mijn stage heb ik een snoezelruimte gemaakt. Vroeger werden hier ook massages en badtherapie aangeboden. Ik heb bij De Speelhoeve gezien dat dat werkt. Zoiets zou ik ook graag uitwerken op Iona. Na het actieve werken een relaxerend badje kunnen nemen, dat is toch heerlijk.”
Fien: “Kathleen, als je geld genoeg hebt om te investeren in de organisatie, waarin zou je dat investeren?
Kathleen: “Het meest logische antwoord zou zijn om te investeren in de gebouwen en de leefgroepen, maar dat is niet mijn favoriete antwoord. Ik zou niet investeren in materiële zaken, maar liever in een alternatieve vorm, een duurzame vorm. Ik zou investeren in projecten die met groei te maken hebben en die voor nieuwe soorten verbindingen zorgen.”
Maarten: “Roos, als je één beslissing kon nemen voor Iona en je zou het alleenrecht hebben, welke zou dat zijn?”
Roos: “Op dit moment zou ik een gigantisch feest voor de bewoners en het personeel organiseren. Een groot feest van ‘s middags tot in de vroege uurtjes, voor de inzet van iedereen tijdens het afgelopen jaar met corona. Alle bubbels samen. Samen lachen, dansen, plezier maken, feesten.”
De vraag van de dag
Ine, wat wil je nog leren?
Ine: “Dat is simpel: van alles over de natuur. Het is een wereld die ik precies nu pas leer kennen. Soms ben ik beschaamd dat ik bepaalde dingen niet weet. Ik wil dingen bijleren om de kennis door te kunnen geven.”
Roos, wat is jouw favoriete sprookje?
Roos: “De Kleine Prins. Enkele jaren geleden brachten de jongeren dit verhaal in een prachtig toneelstuk. Het was betoverend om dit samen met hen te maken. Ieder mens, jong en oud, kan de verwonderlijke en wijze kijk van de De Kleine Prins oproepen. Daar geloof ik sterk in.”
Kathleen, waar heb je om gelachen vandaag?
“Dat is moeilijk om te zeggen. De dag is nog jong en het is lastig om zoveel en zo lang van thuis te werken. Roos en Ine samen aan de laptop zien zitten voor dit gesprek, vind ik mooi. Zoveel groen rondom jullie, zoveel weidsheid. En twee dames zien die zo positief en krachtig in het leven staan, dat laat mijn hart glimlachen vandaag.”
Wie kiezen jullie voor de volgende praatstok? Welke vraag zou je aan deze collega willen stellen?
Ine: “Ik zou de volgende vraag aan Nicky willen stellen. Stel dat je moet komen werken en je zit niet goed in je vel, je hebt een baaldag. Wat kunnen collega’s echt doen op zo’n moment om jou op te fleuren?
Roos: Ik zou de volgende vraag aan Angelika willen stellen: “Je werkt al lang op Iona. Wat is het strafste dat je al hebt meegemaakt? Kun je die anekdote vertellen?”
Kathleen: Ik zou de volgende vraag aan Karen willen stellen: als je iedereen op Iona een dans mag aanleren, welke zou dat dan zijn en waarom?’