Drie collega’s komen samen voor een interview

De praatstok is deze keer in handen van onze medewerkers Inne Vervoort, Daiana Verduyckt en Nele Van Bogaert. Ze kwamen digitaal samen voor een interview door Petra Luyten. Een gesprek over flexibiliteit en switchen van job, samen aan één zeel trekken en het geliefde bankje aan de paardenwei.

Sinds wanneer werk je bij Iona en was dit een bewuste keuze?

Inne: “Ongeveer sinds 2005. Ik deed mijn stage bij Iona. Dat was een bewuste keuze. Na mijn stage kon ik bij Iona beginnen werken. Ik ben even een jaar ergens anders gaan werken omdat er geen vacature vrij was en dan ben ik teruggekomen.”

Daiana: “Ik werk hier sinds 2016 en ook bij mij was het een bewuste keuze.  In het begin had ik nog het idee eerst in de logistiek te werken om dan later naar een job als opvoedster te kunnen schakelen. Ik ben kleuterleidster van opleiding.  Nu wil ik dat niet meer. Ik ben content met mijn logistieke functie.”

Nele: “Ik ben hier in 2000 toevallig aanbeland, via een ex-collega die een jeugdkameraadje is van mij. Ik ben afgestudeerd als kleuterleidster en ben in de kindergroepen gestart in Pebo. Daar ben ik blijven hangen. Tussendoor heb ik ook nog een job gehad in Brussel, bij het Onafhankelijk Ziekenfonds.  Maar ik voelde dat ik hier wilde werken. Ik heb toen naar Paul Elst gebeld met de vraag of er geen andere functie voor mij was. Een paar dagen later kreeg ik al het bericht dat ik bij de volwassenen kon beginnen in Dun I om Monique Engels te vervangen. ZIj vertrok terug naar Nederland.” 

Wat vind je het leukste aan je job?

Inne: “De thuiscontext kunnen vervangen voor bewoners voor wie het niet haalbaar is om thuis te blijven wonen. Ik denk dat zoiets in een gezinsvervangende context nog beter lukt dan in een leefgroep, maar dat is niet altijd realistisch. Ik heb niet altijd het gevoel dat ik aan het werken ben. Ik houd ervan gasten iets te kunnen bijbrengen. Dat moet niet groot zijn, het zit in kleine dingen.”

Daiana: “Ik vind de flexibiliteit leuk.  De familiale sfeer ook die hier hangt: iedereen kent jou.  Dat heb je niet overal. Er is altijd iemand die je helpt.”

Nele: “Ik vind van alles leuk. Bij de kinderen was het vaak druk tot zeer druk. Ik houd ervan om een rustige, huiselijke sfeer te kunnen brengen bij de bewoners in onze groep. Het zijn volwassenen, dat is helemaal anders. Sommigen zitten hier al zo lang en toch zitten ze niet aan hun plafond, aan het maximum van hun kunnen. Soms wisselen ze van groep en zie je dat ze nog  grote, nieuwe stappen kunnen zetten. Anderen worden ouder en hebben andere zorg nodig: dat is niet altijd gemakkelijk, maar toch ook boeiend. We gaan dan op zoek om er iets goeds van te maken. Je blijft bezig, ook al ken je de mensen al zo lang en zitten ze al een hele tijd bij ons in dit Staffa-nestje. Ik hou ook van het creatieve dat je mee kan integreren in het groepswerk. De verscheidenheid van taken.”

Welke andere taak zou je willen doen op Iona?

Inne: “Ik zou weleens directeur willen zijn. Grapje. Doe mij maar de dagbesteding. Dat mag bij de volwassenen zijn. Dat is heel anders dan het groepswerk: boeiend, maar uitdagend.  De werkuren zijn ook anders.”

Nele: “Ik zou (nog) wel eens willen meedraaien in de dagbesteding. Een aantal weken geleden heb ik dat noodzakelijkerwijs gedaan in de keuken. Ik wil dat gerust nog eens doen. Het is een andere setting: je ziet de bewoners in een andere context. Het was de eerste keer dat ik met Stefan heb samengewerkt en we zijn al zo lang collega’s van elkaar. Eens switchen zou misschien wel eens leuk zijn. Je krijgt nog meer respect voor de job van de ander. In de keuken is alles bijvoorbeeld perfect getimed. Dat is ècht knap.”

Daiana: “Ik zou wel eens als opvoedster met de kinderen willen werken. Het is grappig en schattig als die kinderen met liefde naar jou toe komen. Bijvoorbeeld tijdens de feesten, als de kinderen komen dansen met jou. Eens niet de poetsvrouw zijn, maar samen iets beleven met de bewoners.”

Wat is jouw favoriete plekje op Iona?

Inne: “Het speelveld aan het atelier, omdat het een centrale plek is en je er veel mensen tegenkomt, of het bankje aan de paardenwei, omdat er schaduw is wanneer het te warm is, maar je kan er ook heerlijk in de zon zitten. Het uitzicht is er geweldig!”

Nele: “Hier zijn heel veel mooie plekjes. De hut bijvoorbeeld. Daar hebben we in de lente een picknick gedaan. De rust is er zo zalig. Het is echt een plek waar je naartoe moet gaan: het is een bestemming. Ook mooi: ‘s ochtends aankomen en de opkomende zon zien terwijl het nog mistig is. Of naar huis gaan en de ondergaande zon zien bij de studio’s. Dan besef je weer wat een mooie plek Iona is. Ook de laan met de lindebomen in de verschillende seizoenen is mooi: bijtjes die zoemen, geurende bloemen, vallende blaadjes, …”

Daiana: “Ik houd ook van het bankje aan de paardenwei. Mijn dochter houdt van paarden.  Zij kwam soms mee de paarden verzorgen en dan zat ik te kijken.  Dat is daar zalig.”

Deze vraag willen de vorige Praatstokcollegas jullie stellen

Kurt had een vraag voor Daiana: 

Wat zijn voor jou de grootste verschillen tussen België en Roemenië waarmee je het moeilijk hebt ?

Daiana: “Er zijn veel dingen moeilijk. Ik maak vaak de vergelijking met mijn land. Scholen: hier moet je minder.  In Roemenië moet het altijd beter. De mensen zijn hier ook kouder dan in Roemenië. Hier moet je bijvoorbeeld eerst bellen voor je op bezoek kunt komen. Grootouders hebben hier wel meer rechten en meer plezier. In Roemenië moeten ze voor de kleinkinderen zorgen. En ook een groot verschil: in Roemenië kun je niet als alleenstaande rondkomen. Je moet twee tot drie jobs combineren om rond te komen.”

Jannes had een vraag voor Inne Vervoort: 

Waar zie je jezelf binnen twee jaar op Iona?

Inne: “Dat is een moeilijke vraag, omdat ze toekomstgericht is. Ik leef in het nu. Ik doe mijn job heel graag, maar ik zou graag in de dagbesteding belanden. Sinds ik een gezin heb, zou ik zelf ook graag meer thuis zijn wanneer mijn gezinsleden thuis zijn, in plaats van te werken tijdens weekends en feestdagen.”

Peggy had een vraag voor Nele: 

Wat is jouw sterkste bijdrage aan Iona? Waarin voel jij je het sterkste bijdragen binnen het geheel van Iona? 

Nele: “Ik heb wakker gelegen van die vraag. Dat slaat een beetje terug op een van de eerste vragen: ik vind het fijn om zorg te dragen voor onze bewoners. Daarbovenop vind ik collega’s heel belangrijk. Het is belangrijk voor mij dat mijn collega’s zich goed voelen en dat we een fijne samenwerking hebben. Dat we samen aan één zeel trekken. Het is niet leuk als iemand zich niet goed voelt. Dan moeten we zorgdragen voor elkaar.”

Vraag van de dag

We schotelen ieder een andere vraag voor

Nele, wat hoop je ooit nog een keer cadeau te krijgen? 

“Vrije tijd. Niet zozeer omdat ik er tekort kom, maar in vrije tijd kan zoveel gebeuren. Daarin kun je doen wat je allemaal nog graag wilt doen. Ik wil nog zoveel doen en bijleren. Ik ben nu met veel plezier aan het zorgen in de groep en voor mijn kinderen. In mijn vrije tijd kan ik de dingen doen die op mijn wishlist staan.”  

Inne, als je telkens opnieuw hetzelfde boek zou moeten lezen, welk boek zou je dan kiezen?  

“Het  sprookjesboek van Grimm. Dat is fantasierijk en kinderlijk. Er mag een beetje kind in iedereen blijven zitten.”

Daiana, hoe ziet jouw ideale vrije dag eruit?  

“Zo’n dag breng ik graag samen met mijn dochters door: gaan wandelen aan zee, in de zon.”

Wie kiezen jullie voor de volgende praatstok?

Welke vraag zou je aan deze collega willen stellen?

Inne: “Maarten, als je zot mag doen en mag dromen: welk project wil je graag verwezenlijken?”

Nele: “Kristel, de eerste collega waarmee ik samenwerkte in Pebo, wat is jouw insteek binnen Iona, vroeger en nu? 

Daiana: “Veronique, welke andere job zou je graag willen doen binnen Iona?”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven