De Kempische Geit is met uitsterven bedreigd. Je vindt er nog maar zo’n driehonderd van op aarde. Stichting Levend Erfgoed zet zich in voor de instandhouding ervan. En ook bij Iona dragen we graag ons steentje bij aan het behoud van deze mooie, zachtaardige geiten.
Maarten Nieuwdorp: “We hebben voor Iona een Kempische geit en een Kempische geitenbok aangekocht via Stichting Levend Erfgoed. De bok hebben we tijdens de paringstijd twee keer een tijdlang samen gezet met Mientje, onze Kempische geit, en met onze gewone melkgeit Pippa. Van Mientje weten we zeker dat ze zwanger is. Dat heeft de dierenarts bevestigd. Van Pippa weten we het niet met zekerheid, al hebben we wel een groot vermoeden. Ergens tussen midden april en eind juni verwachten we dat de geiten zullen bevallen. Het tijdstip hangt af van de periode waarin ze bevrucht zijn. Meestal bevallen geiten van één of twee geitjes. Pippa is eerder al eens van drie bokjes tegelijk bevallen, wat uitzonderlijker is. Wanneer Pippa nu bevalt, zullen de jonge geitjes deels Kempisch bloed hebben. Die kunnen we dan verder gaan doorkruisen met onze Kempische geiten. Je mag dat één keer doen om het ras te behouden. Zo kan het Kempische geitenbestand terug aangroeien. Wanneer Mientje bevalt, krijgt ze raszuivere Kempische geitjes. Kempische geiten zijn langharig. Omdat ze niet zoveel melk geven, werden ze niet actief gekweekt en is het bestand sterk uitgedund. We zijn blij dat we hen hier op Iona een thuis kunnen geven en hen weer wat mee op de kaart kunnen helpen zetten. Ze zijn heel mooi en heel aangenaam in de omgang.”
Bijzondere belevenissen
Maarten: “Een geit kan in principe prima alleen bevallen, al proberen we wel in de buurt te zijn wanneer het zover is. Bij de vorige worp moest een van de vruchtzakken opengemaakt worden. Als we er niet zijn, bijt de moedergeit de vruchtzak zelf open, maar het was toch fijn dat we er waren om te helpen. We hopen er dus nu opnieuw bij te kunnen zijn. De geboorte meemaken is voor de gasten een bijzondere belevenis. Als de jonge geitjes groot genoeg zijn en er wat melkoverschot is, zouden we graag ook wat experimenteren met het zelf maken van geitenkaas, een tof product. Ik heb vroeger al eens geitenkaas gemaakt en Raf is ook geïnteresseerd om het samen eens uit te proberen met de jongeren van het Werkhuis. De nadruk zal nooit op productie liggen, het gaat ons vooreerst om het proces. Als we met de gasten wat kaas kunnen maken voor de leefgroepen en kunnen leren pasteuriseren, zou dat al heel tof zijn. We willen alles ook hier op een natuurlijke en organische manier laten verlopen. Het belangrijkste is dat de dieren met respect behandeld en goed verzorgd worden en dat we hen als dank voor de melk die we gebruiken ook zoveel mogelijk teruggeven.”
Diervriendelijk leren en experimenteren
Maarten: “De komende tijd willen we met het Werkhuis vooral onze assistentie en begeleiding met de dieren verder uitbouwen. Het is heel aangenaam en leerrijk voor de gasten om de dieren te verzorgen en te ontdekken hoe we met hen kunnen samenleven op een zo natuurlijk mogelijke manier. Een vriendin van mij is als vrijwilliger aan het werk bij het Stadsmuseum in Lier. Daar zijn ze momenteel de wolgeschiedenis van Lier aan het uitwerken. Blijkbaar waren er vroeger veel schapenhandelaars in Lier die vanuit de valleien in Kessel kwamen. Wol was een belangrijk product voor de streek. Het museum wil graag workshops gaan organiseren om de ambachten van toen weer tot leven te wekken. Het lijkt me leuk daar een mogelijke samenwerking te bekijken en eventueel eens een dagworkshop op maat van onze gasten te organiseren. Hoe mooi zou het zijn om hen te leren vilten, weven en spinnen met de wol van onze eigen schapen? Wol is een heel zacht en wat vettig materiaal. Het geeft veel mogelijkheden om mee te werken met onze cliënten. De wat sterkere jongeren kunnen de ambachten leren, voor anderen zal vooral de beleving en het voelen van het materiaal centraal staan. We hopen dat we ook hier weer een mooi en geslaagd korte ketenverhaal kunnen realiseren.”