De praatstok is deze keer in handen van onze medewerkers Raf, Katelijne en Lorraine. Een gesprek over vrijheid en afwisseling, favoriete plekjes en geluksmomenten.
Sinds wanneer werk je bij Iona en was dit een bewuste keuze?
Raf: “Ik werk hier nu ongeveer tien jaar. Ik ben gestart als vervanging van Katelijne toen ze in zwangerschapsrust was. Achtereenvolgens stond ik in voor de slapende nacht, het atelier en de werking bij de kinderen.
Katelijne: “Ik werk op Iona sinds het schooljaar 2000-2001. Ik deed een vervanging voor een collega voor wie het werk niet aansloot bij haar verwachting. Ik had op dat moment zelf geen job, dus ben ingesprongen en blijven plakken. Toen ik na de vervanging een andere job had gevonden, bleek dat de persoon die ik verving niet zou terugkomen en kreeg ik de vraag om toch te blijven.” Lorraine: In september 2015 ben ik hier begonnen, toen bij de reorganisatie de rol van zorgcoaches in het leven geroepen werd. De job die ik voordien deed, was onder vervangingscontract.
Wat vind je het leukste aan je job?
Raf: “Enerzijds de jobinhoud en hoe ik die kan vormgeven. Anderzijds de gemengde doelgroep waarmee ik mag werken: volwassenen en jongeren door elkaar. Ook de vrijheid die ik ervaar, binnen afgebakende grenzen, vind ik aangenaam.”
Katelijne: “Ik houd vooral van de afwisseling in mijn job. Die zorgt ervoor dat ik niet vastroest. Ik kan veel geven en bijbrengen en krijg er ook veel voor terug. De samenwerking met de collega’s draagt zeker ook bij tot mijn werkplezier.”
Lorraine: ”Ook voor mij is de afwisseling een pluspunt: geen twee dagen zijn hier hetzelfde. Ik houd van het werken rond uiteenlopende thema’s, van personeelskwesties tot meer therapeutische zaken. Het samen op zoek gaan naar processen om Iona nog beter te maken, vind ik ook heel fijn — denken op de langere termijn.”
Welke andere taak zou je willen doen op Iona?
Raf: “Ik zou direct terug voor het atelier kiezen. Daar heb ik mezelf en mijn begeleidingsstijl gevonden. Ik hou van de sfeer die er hangt, de artistieke voeling. Zolang je me maar niet aan een bureau zet.”
Katelijne: “Idem voor mij: liever geen bureauwerk. Geef me maar het atelier of de tuin.”
Lorraine: “Ik zou wel in de tuin willen staan. Eens met de handen werken en minder met het hoofd; écht kunnen zien hoe de gasten dat doen. Ook de voldoening ervaren van het volgen van de hele cyclus, van het zaadje tot het eten op je bord. Dat is waar ik weinig tot niets van ken en dus het meeste van zou leren.”
Wat is jouw favoriete plekje op Iona?
Raf: “Ik heb niet echt een favoriete plek. Als ik moet kiezen, dan misschien toch de hut, waar het procesmatige projectwerk is ontstaan. Als je naar de hut trekt met Peggy, voor verhalen, voor getuigschriften, is het er rustig. De ramen zijn er dan ook bewust klein gehouden, omdat de ruimte eromheen al zo open is.”
Katelijne: “Ik ga ook voor de hut. Als kind was mijn favoriete plekje dichtbij de Asgaard, waar de bank staat. Je hebt daar zo’n goed overzicht over alles. De hooizolder vond ik als kind ook een fijne plek.”
Lorraine: “Ik houd van het centrale pleintje buiten aan de grote zaal en aan de leefgroepen, net omdat het een ontmoetingsplek is met collega’s en bewoners. Daar ontstaan gesprekken.”
<deel 2>
Deze vragen willen de vorige Praatstokcollega’s jullie stellen
Katia: “Lorraine, welke droom wil je graag verwezenlijken?”
Lorraine: “Moeilijke vraag. Ik ben geen dromer. Ik ben heel realistisch. Ik wens dat we mensen met een beperking niet zien als mensen met een beperking. Dat we kijken naar ieders kwaliteit en van elkaar leren. Dat we zoeken waar op voortgebouwd kan worden. Dat we diepe en duurzame relaties opbouwen. Iedereen heeft zijn kwetsbaarheden. Ik wens dat we daarover kunnen spreken én dat we ook kunnen benoemen waar ieder goed in is.”
Kimberly: “Raf, welk dier zou jij willen zijn?”
Raf: “Een wilde wolf, zoals die 26.000 jaar geleden leefde. Ik vind dat een fantastisch dier. De manier waarop wolven samenleven is heel fascinerend. Het is goed te weten wat je plek is in de roedel. Ik vind het ook bijzonder hoe dicht gesocialiseerde wolven vandaag bij de mens staan.In de evolutie zijn ze twee keer op eigen initiatief naar de mensen toegekomen en leverden ze bijvoorbeeld een bijdrage bij het jagen. Ze gingen samen met de mens op jacht. ”
Frank: “Katelijne, wat wens je jezelf in de toekomst toe bij Iona?”
Katelijne: “Ik zou graag in het atelier blijven werken. De combinatie die ik heb gedaan — deels in de dagbesteding bij de kinderen en deels in het atelier bij de volwassenen — vond ik heel aangenaam. Ik leer zelf zoveel bij dat ik dan weer aan de gasten kan leren. Schilderen, tekenen, werken met hout… dat geeft veel voldoening. In het atelier kun je bezig blijven, er zijn eindeloos veel mogelijkheden. Ik werd door de bewoners ook onmiddellijk aanvaard. Die takencombinatie zou ik dus heel graag verder kunnen opnemen.”
Het is tijd om de praatstok door te geven? Wie duiden jullie aan? En welke vragen zien jullie graag beantwoord?
Lorraine: “Ik nodig graag An Cortens uit. Mijn vraag aan haar: welke eigenschap van een collega/bewoner heb je zelf niet en bewonder je in hem of haar?’
Raf: “Ik kies Cristina, met de vraag: als je zou moeten vluchten, naar welk land zou je trekken?”
Katelijne: “Ik ga voor Kelly en vraag haar graag: wat is jouw toekomst, verbinding en waarde op Iona?”
Vraag van de dag
We schotelen Lorraine, Raf en Katelijne ieder een andere vraag voor
Wat hoop je over een jaar van je bucket list afgestreept te hebben?
Lorraine: “Ik heb geen bucket list, dus misschien wil ik dat afstrepen: dat ik er binnen een jaar wél eentje heb. Partner, gezin, een huis dat een thuis kan zijn: daar heb ik altijd naar toe gewerkt. Ik wil ooit wel eens uit een vliegtuig springen. En ik zou héél graag rondtrekken in Scandinavië.”
Wat is jouw ultieme geluksmoment?
Raf: “Een fris pintje drinken met iemand die ik graag heb.”
Wat was/wordt de mooiste dag van je leven?
Katelijne: “De dag dat ik genezen zal zijn van deze kanker.”