Veerle, Philip en Rick over hun werk bij Iona

Tijd voor een praatstokmoment. Met Veerle, Philip en Rick. Wat deze drie medewerkers gemeen hebben? Hun hart dat volop klopt voor Iona.

Sinds wanneer werk je bij Iona?

Philip: “Begin dit jaar ben ik hier gestart. Ik had iets anders nodig. Enkele jaren geleden zag ik hier al een vacature, maar ik was net te laat. Toch bleef ik de vacatures in de gaten houden, en deze keer was ik op tijd.”

Rick: “Voor mij begon het met een stage. Eigenlijk duwde mijn school me wat in deze richting. Het viel zo goed mee dat ik solliciteerde toen er een job in de bakkerij vrijkwam. Ik was eerst bezorgd om de overstap te maken van de kinder- naar de volwassenwerking. Maar het bevalt me.”

Veerle: “Ik begon als stagiaire en werk hier ondertussen al veertien jaar. Toen ik afgestudeerd was, kon ik hier meteen starten. Het was een bewuste keuze om bij de kinderen te werken.”

Wat vind je het leukste aan je job?

Philip: “De afwisseling: timmeren, elektriciteit, dan weer iets buiten. En Michel en Arne zijn toffe collega’s. Het is hier goed.”

Rick: “In het begin was ik wat bezorgd. Dertig jaar geleden ben ik gestopt als bakker. Deze job is de combinatie bakker-opvoeder. Uiteindelijk bleek het voor mij de ideale match. Het is plezant om de mannen het beste van zichzelf te zien geven. Ook telkens nieuwe activiteiten verzinnen, blijft boeiend. Nu bespreek ik bijvoorbeeld met de gemeente Nijlen of we af en toe op de markt kunnen staan. Ik krijg steun van mijn collega’s, dat apprecieer ik ook.”

Veerle: “Ik moet kunnen zorgen voor de mannen. Dat doe ik écht graag. Elke dag is een uitdaging. Ik heb bewust voor Peronniek beneden gekozen. Ik ken de kinderen goed en dat geeft mij het gevoel dat het allemaal wel in orde komt. De leefgroep is mijn tweede thuis.”

Welke andere taak zou je willen doen bij Iona?

Rick: “Ik zou graag met de dieren werken. Dat deed ik tijdens mijn stage, en ik mis het soms wel een beetje.”

Philip: “De job van Raf en Maarten zie ik wel zitten. Of het kleiatelier van Katelijne, met keramiek en zo. Dat kleine groepje maakt mooie dingen, het ziet er altijd zo gezellig uit.”

Veerle: “Ik heb mijn plek gevonden, dus ik zou niet meteen willen ruilen. In het atelier bijvoorbeeld moet je mij niet zetten, daarvoor ben ik niet creatief genoeg.”

Wat is voor jou het mooiste jaarfeest?

Philip: “Zoveel feesten heb ik nog niet meegemaakt, maar het personeelsfeest vond ik heel prettig.”

Rick: “De kerstperiode is normaal niet zo mijn ding, maar het kerstspel was super mooi. De sfeer in de stal had echt iets. De toonmomenten van de mannen vind ik ook altijd ontroerend.”

Veerle: “Ik ben fan van het kerstspel, daarvoor engageer ik me al een hele tijd. En dit jaar – met de stal en de dieren – was echt een supereditie. Onze gasten hebben dat spel al zo dikwijls gezien, en toch lachen ze nog altijd met dezelfde mopjes – schitterend. Sint-Jan is ook een heel leuk feest. Met de komst van de zomer, het kampvuur, de spelletjes.”

Het grote moment … Aan welke collega geven jullie de praatstok door?

Rick: “Ik kies Frank. Hij gaat eind dit jaar met pensioen, en we zullen hem heel erg missen.”

Veerle: “Dan ga ik voor Kimberly. Ik kies eens iemand anders dan een naaste collega.”

Philip: “Doe mij maar Katia. Dat vind ik ook een toffe.”

Vraag van de dag.

Philip, Rick en Veerle krijgen elk een kaartje met een andere vraag.

Philip, wat deed je lachen vandaag?

“Ik heb gelachen met Gilles. Hij komt regelmatig bij ons langs, voor een koffie of om te helpen. Gilles is een zeer toffe gast. Tijdens de koffiepauze had ik mijn koekjes bij de werkbank liggen. Toen ik geritsel hoorde, wist ik hoe laat het was. Ik riep naar Gilles dat hij van mijn koekjes moest blijven, want dat ik ze geteld had. Gilles liep snel naar buiten, en maar lachen!”

Rick, welke dag wil jij opnieuw beleven?

“In januari ben ik afgestudeerd. Daarna mocht ik meteen bij Iona beginnen. Het gevoel dat ik toen had, zal ik niet snel vergeten. Zoals jullie weten, ben ik opnieuw beginnen te studeren op mijn 46ste. Ik ben best wel trots op mezelf dat ik de opleiding tot een goed einde heb gebracht.”

Veerle, wat hoop je ooit cadeau te krijgen?

“Ik zou graag eens met mijn man naar een stad gaan zoals Brugge of Gent. Gewoon een dagje zonder onze kinderen. Soms vergeet je het om met z’n tweetjes op stap te gaan. Voor dat cadeautje zou ik dus meteen tijd maken.”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven